Terug op het oude nest

Terug op het oude nest

Marieke Duineveld kiest voor Sporting West, door Joost Hanewinkel

Tien prachtige jaren heeft ze er op zitten bij Groen Geel, met een juniorentitel in Ziggo Dome en promotie naar de Korfbal League als hoogtepunten. Maar nu is het tijd om terug te keren naar huis. Marieke Duineveld korfbalt volgend seizoen in de selectie van Sporting West. “Dit voelt ook echt als thuiskomen”, lacht ze. “Ik ben als achtjarige in de jeugd begonnen, een team met Kira, Jelle, Gijs. Later heb ik onder Hilda mijn debuut gemaakt in het eerste. Inmiddels heb ik alweer een keertje meegetraind, dat voelde zo vertrouwd.”

De keus om te stoppen bij Groen Geel was geen makkelijke. Afscheid nemen van het hoogste korfbalniveau voelde definitief. “Als je eenmaal gaat, ga je niet zo snel meer terug. Vorig jaar twijfelde ik al, toch wilde ik er nog één seizoen alles uithalen. Maar het werd steeds moeilijker. Door kleine blessures, maar ook doordat ik fulltime ben gaan werken als gymjuf. Na een werkdag had ik geen tijd om even te ontprikkelen. Het was eten en direct door, drie avonden in de week. Vaak was ik al gesloopt als de training nog moest beginnen.”

Trots
Marieke woont weer in de Staatsliedenbuurt, om de hoek bij haar ouders. Reizen naar Wormer werd een gedoe, Sporting West lonkte. “Sowieso was er maar één vereniging waar ik naartoe wilde. Er is hier ook nooit ‘bad blood’ geweest vanwege mijn overstap naar Groen Geel. Iedereen heeft me altijd gesupport. Er was trots, en altijd het idee dat ik ooit terug zou komen.”

Haar rol in het veld wordt volgend jaar wezenlijk anders dan ze gewend is. Van steunende speler bij Groen Geel, mag ze nu haar vak gaan leiden. “Kijk, ik ben eigenlijk nog bloedfanatiek. Kan ik dat fanatisme ook kwijt op dit niveau? Ik wil altijd heel veel en heel hard werken. Maar ik snap dat ik nu ook de ‘ervaren’ speler ben, ik moet mijn team laten draaien. Hilda en Richard hebben me duidelijk gemaakt dat zo’n speler nu nodig is. En ik vind het heel erg leuk.”

Huiswerk
Haar herinneringen aan Sporting West zijn levendig en kraakhelder. Van koude douches op Pinksterkamp tot overmatige aanwijzingen van een strenge trainer Jordy. “Hij had altijd heel hoge eisen voor mij, ik heb toen zoveel geleerd.” Sowieso zat haar fanatisme er vroeg in. “Ik maakte mijn huiswerk altijd heel snel, zodat ik het hele weekend vrij had om op het korfbalveld te zijn. Wij kwamen áltijd kijken. Zat ik in de B1, speelde ik later op zaterdag met de A mee. En op zondag deed ik met het vierde mee, en als ze me nodig hadden óók nog met het derde.”

Die band tussen junioren en senioren is nu wellicht wat minder hecht, mogelijk omdat er vanuit de selectie weinig jeugdtrainers actief zijn. Op termijn wil Marieke zelf zeker weer als jeugdtrainer aan de slag. “Na de zomer begin ik aan de Pabo, daar wil ik me eerst ook op focussen. En natuurlijk mooie resultaten halen met Sporting West. Ik heb het er veel met mijn zus Janneke over gehad, zij kent de club en ze kent mij. Ik weet dat het binnen de selectie nog steeds heel hecht aanvoelt. Er worden veel leuke dingen gedaan, ook buiten het veld. Ik heb heel veel zin in volgend seizoen.”